Wyprawa do lasu to niewątpliwa przyjemność, ale może nieść z sobą pewne zagrożenia. Jednym z nich jest bąblowica, choroba, którą wywołują larwy tasiemców bąblowcowych. Czy faktycznie jest dużym zagrożeniem? Co robić, aby uniknąć zarażenia?
Co to jest bąblowica?
Bąblowica to odzwierzęca choroba pasożytnicza, którą wywołują larwy tasiemca Echinococcus granulosus lub tasiemca Echinococcus multilocularis. Pierwszy jest odpowiedzialny za bąblowicę jednojamową, bytuje głównie w jelicie psów, które zarażają, się zjadając surowe mięso.
Zobacz również: Przewlekłe zmęczenie- jakie są przyczyny. Jak sobie radzić z przewlekłym zmęczeniem.
Człowiek może się zarazić poprzez kontakt z produktami, które zostały zabrudzone kałem psów. Drugi rodzaj tasiemców wywołuje bąblowice wielojamową, czyli alweokokozę. Pasożytują w jelitach lisów, człowiek może stać się żywicielem pośrednim, zjadając runo leśne zanieczyszczone larwami. Choroba w Polsce występuje rzadko, szacuje się, że rocznie występuję kilkadziesiąt zachorowań.
Jak można zarazić się bąblowicą?
Zarażenie bąblowicą może nastąpić poprzez zjedzenie jaj tasiemców, które znajdują się na owocach leśnych, np. borówkach, jagodach, a także grzybach. Po spożyciu przez człowieka jaj, w organizmie wylęgają się larwy, które najczęściej lokalizuje się w wątrobie, rzadziej w płucach, kościach, mózgu czy gałkach ocznych. Tworzą torbiele, które mogą rosnąć latami, nie dając żadnych objawów.
Co powinno nas zaniepokoić?
Bąblowice trudno zdiagnozować, ponieważ objawy są zróżnicowane, zależą od lokalizacji i wielkości torbieli. Symptomy nie są charakterystyczne, dlatego mogą sugerować wiele innych, częściej występujących chorób. Jeżeli torbiel umiejscowiona jest na wątrobie, może wystąpić uczucie pełności, dolegliwości ze strony układu pokarmowego, nudności, powiększenie wątroby. Jeżeli torbiel jest umiejscowiona w innym miejscu, może pojawić się kaszel, duszności, bóle głowy, częste złamania kości. Torbiel może pęknąć, wywołując objawy ostrego brzucha lub wstrząs anafilaktyczny. Jeżeli choroba jest nieleczona, może prowadzić do wyniszczenia organizmu, a w skrajnych wypadkach do śmierci.
Jak rozpoznać i leczyć bąblowice?
Każdy, kto podejrzewa, że miał kontakt z kałem lisów lub psów i mógł zakazić się bąblowicą, powinien skonsultować się z lekarzem, którzy zleci odpowiednie badania. Oprócz morfologii najczęściej wykonuje się badanie serologiczne, które pozwolą wykryć przeciwciała klasy IgG w surowicy krwi. Pomocny jest test ELISA i test Western Blot. Inne badania, które mogą pomóc zdiagnozować chorobę to badanie histopatologiczne wycinka, USG, RTG, tomografia komputerowa oraz rezonans magnetyczny. Bąblowica, która nie daje objawów, często wykrywana jest przypadkiem, w czasie diagnostyki innych chorób.
Zobacz również: Kandydoza – częsta choroba utrudniająca codzienne funkcjonowanie.
Leczenie jest uzależniane od liczby, wielkości i lokalizacji torbieli. Bąblowica jednojamowa wymaga obserwacji i regularnej kontroli zmian. Bąblowica wielokomorowa wymaga innego postępowania. Konieczne jest przeciwpasożytnicze leczenie farmakologiczne oraz chirurgiczne wycięcie torbieli.
Czy należy bać się bąblowicy? To choroba, która występuje bardzo rzadko, dlatego w obawie przed zakażeniem, nie warto rezygnować z przyjemności, jaką daje przebywanie w lesie. Najbardziej zarażone są osoby, które często przebywają na terenach leśnych, mają kontakt z dzikimi zwierzętarni, np. leśnicy, rolnicy, amatorzy runa leśnego. Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia choroby, należy unikać jedzenie owoców leśnych bez ich uprzedniego dokładnego umycia. Zbierając owoce, warto założyć rękawice ochronne, a po przyjściu z lasu należy dokładnie myć ręce. Aby ograniczyć ryzyko zakażenia od domowych pupili, trzeba pamiętać o regularnym odrobaczaniu psów. Dzięki podstawowym zasadom higieny, choroba nie powinna wystąpić.
Dodaj komentarz